H ΠτΔ εγκαινίασε την έκθεση «Νίκος Εγγονόπουλος. Ο Ορφέας του Υπερρεαλισμού»
Το έργο του Εγγονόπουλου εξακολουθεί να αναστατώνει τον σύγχρονο άνθρωπο, με την ένταση, την ειρωνεία, το χιούμορ, την ελευθερία και την αντισυμβατικότητά του, υπογράμμισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου εγκαινιάζοντας απόψε στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη την έκθεση «Νίκος Εγγονόπουλος. Ο Ορφέας του Υπερρεαλισμού».
Η κυρία Σακελλαροπούλου επισήμανε ότι «τα χρώματα και οι λέξεις στάθηκαν πάντα η πρώτη ύλη των ονείρων, των έργων του, της πνευματικής κληρονομιάς του. Κι ας ήθελε εκείνος να χαρακτηρίζεται πρώτα ως ζωγράφος και μετά ως ποιητής. Θα τον μνημονεύουμε πάντα και με τις δύο του ιδιότητες και θα τον τιμάμε σαν έναν κορυφαίο Έλληνα δημιουργό που συνύφανε το πνεύμα και τις προκλήσεις του μοντερνισμού με τα χρώματα, τις λέξεις και τους θρύλους της λαϊκής μας παράδοσης, με τον αρχαίο και βυζαντινό πολιτισμό, προσεγγίζοντας μ’ ένα καινούργιο βλέμμα τα παλιά πράγματα, με μια νέα ματιά τους παλιούς μύθους».
Αναφερόμενη στα 148 και πλέον πολύτιμα έργα του Νίκου Εγγονόπουλου, που εκτίθενται για πρώτη φορά όλα μαζί στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, υπογράμμισε ότι «συνθέτουν το εντελώς ιδιαίτερο εικαστικό σύμπαν του ζωγράφου, όπου πρωταγωνιστούν οι γνωστές ευθυτενείς και καμπυλόγραμμες μορφές του, ένας ετερόκλητος θίασος θεών και ημίθεων, μυθολογικών και εθνικών ηρώων».
Ωστόσο, παρατήρησε, ότι η έκθεση εστιάζει κυρίως στα έργα που εμπνέονται από τον μύθο του Ορφέα, έναν μύθο κυρίαρχο και στο ποιητικό έργο του και παρατήρησε ότι «η αναφορά είναι σαφής, συγκεκριμένη. Ο Ορφέας έχει χάσει την Ευρυδίκη του και την θρηνεί». Στο πλαίσιο αυτό υποστήριξε ότι «σπουδές στην απώλεια, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι δεκατρείς υποβλητικοί πίνακες της έκθεσης με ορφικό θέμα, που φιλοτεχνήθηκαν από το 1938 και εντεύθεν, και ταυτόχρονα εικαστικές συνομιλίες του ποιητή με τη Μούσα του, όπου ο ποιητής ανάγεται στο αρχετυπικό πρότυπο του Ορφέα και η Μούσα στο αντίστοιχο της Ευρυδίκης. Παράλληλα, όμως, θα μπορούσαμε να τους δούμε και σαν μια απελπισμένη προσπάθεια συμφιλίωσης με το αναπότρεπτο, τη θνητότητα, το φάσμα της εκμηδένισης, ιδιαίτερα όταν ο θάνατος γίνεται καθημερινή συνθήκη, όπως στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου».
Υπενθύμισε, επίσης, ότι η σαγήνη του ζωγραφικού έργου του Εγγονόπουλου είναι μεγάλη, η συμβολιστική του πολυδιάστατη, οι αναφορές του, από τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο ως τον Ντε Κίρικο, τον Ρενέ Μαγκρίτ και τον Μαξ Ερνστ, πυκνές. «Ακόμη κι αν δεν τις διακρίνει κανείς, ωστόσο, γοητεύεται από τη δύναμη των χρωμάτων, τη μεταφυσική ατμόσφαιρα, τον τρόπο με τον οποίο αποδίδεται η ανθρώπινη μορφή, όχι ολοκληρωμένη και αρτιμελής, αλλά απρόσωπη, ακρωτηριασμένη, στρεβλή, μεταμορφωμένη σε είδωλο, απομεινάρι των βίαιων αλλαγών της Ιστορίας» πρόσθεσε η Πρόεδρος.
Καταλήγοντας, συνεχάρη τους εμπνευστές και τους επιμελητές της έκθεσης, όπως και το φιλόξενο Ίδρυμα Θεοχαράκη για τη συμβολή του στην πολιτιστική ζωή του τόπου μας.
