ΠΑΣΟΚ: Η ουσία του debate και οι κερδισμένοι
Γράφει ο Γιώργος Γκάτος…
Ομολογώ ότι οι προσδοκίες που είχα από το debate των έξι υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ, ήταν ελάχιστες. Δεν έχει να κάνει ούτε με το κόμμα, ούτε με τα πρόσωπα των υποψηφίων, αλλά με αυτό τον… ξύλινο λόγο των debate, που εμπεριέχει όμορφα λόγια και κενό περιεχόμενο.
Αποδείχθηκε από νωρίς ότι έκανα μεγάλο λάθος στη προσέγγιση μου, γιατί ήταν το πιο ποιοτικό debate που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. Τόσο οι συντονιστές του debate, Γιώργος Κουβαράς και Απόστολος Μαγγηριάδης, όσο και οι έξι διεκδικητές, κατά συντριπτική πλειοψηφία ακολούθησαν τον δρόμο της ουσίας.
Το debate ξεκίνησε σε χαμηλές στροφές, αφού ο ένας προσπαθούσε να αντιληφθεί το tempo που θα ακολουθήσει ο άλλος. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν ήταν μια αδιάφορη διαδικασία και στο φινάλε της βραδιάς υπήρχαν νικητές και ηττημένοι. Θα εξετάσουμε όμως το debate πρώτα ως ολότητα και μετά θα ασχοληθούμε με τον κάθε υποψήφιο ξεχωριστά.
Το ίδιο το κόμμα ανήκει στους κερδισμένους της βραδιάς. Την ίδια ώρα που τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ διεξάγονται με κανόνες… ριάλιτι, στη Χαριλάου Τρικούπη επέλεξαν ένα format που θα ευνοούσε τον διάλογο και μάλιστα σε ζωντανή πανελλήνια μετάδοση. Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι σε μια διαδικασία τριών ωρών, ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε ελάχιστα. Ολοι οι υποψήφιοι βλέπουν μια υποβόσκουσα δυναμική ώστε το ΠΑΣΟΚ να μην είναι ο τρίτος που «στους δύο δεν χωρεί».
Το μοναδικό παράπονο μου είναι ότι ένα σημαντικό κομμάτι του debate αναλώθηκε στα εσωκομματικά του Κινήματος και οι «πάσες» για κυβερνητική κριτική δεν αξιοποιήθηκαν σωστά. Οι follow up ερωτήσεις-απαντήσεις των 30″ απογείωσαν τη βραδιά και εκεί αποκτήσαμε γνώμη για αρκετά πράγματα.
Νίκος Ανδρουλάκης: Έχει ακούσει αρκετά το τελευταίο χρονικό διάστημα, γιατί αρκετοί προσδοκούν από το ΠΑΣΟΚ πολλά περισσότερα απ’ ότι κατέγραψε το κόμμα στις τελευταίες εκλογές. Χθες όχι απλά άντεξε στο «σφυροκόπημα», αλλά έδειξε και μια ηρεμία. Αυτό παράλληλα είναι και πρόβλημα. Η πολιτική δεν είναι μόνο η ουσία του τι λες, αλλά και πως το λες. Κανείς δεν λέει να περάσει στο φάσμα του λαϊκισμού, αλλά η ηγεσία χρειάζεται «αιχμή του δόρατος». Χτύπημα κάτω από τη ζώνη το «εσύ είσαι ο πιο ευνοημένος» προς τον Χάρη Δούκα. Θα περίμενα λίγη περισσότερη αυτοκριτική.
Παύλος Γερουλάνος: Είναι ένας άνθρωπος που μπορείς να τον τοποθετήσεις σε οποιαδήποτε υπόθεση εργασίας και να σε «κερδίσει» με τα λεγόμενα του. Το Twitter δεν βγάζει πρόεδρο, αλλά ο Παύλος Γερουλάνος είναι αυτός που διαχρονικά έχει την εκτίμηση του κόσμου. Είναι πάγια σκέψη μου ότι πρέπει να έχει ρόλο την επόμενη μέρα, κυρίως προς την εξωστρέφεια του κόμματος.
Νάντια Γιαννακοπούλου: Είναι η υποψήφια η οποία με μπέρδεψε και με προβλημάτισε περισσότερο απ’ όλους χθες. Είναι ξεκάθαρο ότι διαφωνεί σε κάθε τόνο με τον Νίκο Ανδρουλάκη, φρόντισε να γίνει ξεκάθαρο αυτό με τις follow up ερωτήσεις και τις… αιχμές για τη λειτουργία των οργάνων. Θεωρώ ότι είναι εκτός κούρσας εδώ και καιρό. Στο χθεσινό debate ήταν εκτός κλίματος και προσπάθησε να ρίξει λάδι στη φωτιά, αλλά όχι με τον σωστό τρόπο.
Άννα Διαμαντοπούλου: Είναι ένα ιστορικό στέλεχος, με μακρά πορεία στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και με ευρωπαϊκή εμπειρία. Το 2024 όμως δεν είναι 2009. Δεν είναι μηδενισμός, είναι προσωπική της απόφαση να αποχωρήσει από το κόμμα πριν μια δεκαετία. Θεμιτό να είδε… φως και να μπήκε, αλλά φάνηκε ότι δεν έχει καν τη στήριξη των υπολοίπων. Στάθηκαν όλοι στην απουσία της από τα εσωκομματικά τη τελευταία δεκαετία.
Χάρης Δούκας: Στο πρώτο του crash test, πήρε αρκετά κάτω από τη βάση. Ο Δήμαρχος Αθηναίων προβλημάτισε αρκετό κόσμο με την απόδοση του. Δυστυχώς φάνηκε απροετοίμαστος για κάτι τέτοιο, με μερικές ασαφείς απαντήσεις και με την ανάγκη να τσεκάρει αρκετά τις σημειώσεις του. Αυτός ήταν και ο φόβος μου όταν δήλωσε υποψηφιότητα. Δεν είναι «ψημένος» σε τέτοιες διαδικασίες, καθώς μπορεί να έχει πολλές ιδέες αλλά πολιτικά είναι «άγουρος». Η ανοδική του πορεία… φρέναρε προσωρινά χθες το βράδυ. Από καθηγητής και υπεύθυνος για τον ενεργειακό τομέα, ως Δήμαρχος Αθηναίων και υποψήφιος πρόεδρος κόμματος, δεν είναι βήματα, είναι άλματα μέσα σε 1,5 χρόνο.
Μιχάλης Κατρίνης: Δε θεωρώ ότι έχει ουσιαστικές ελπίδες για να πάρει τα ηνία του κόμματος σε αυτές τις εσωκομματικές εκλογές, αλλά πρέπει να έχει ρόλο την επόμενη ημέρα. Αν θέλεις να λέγεσαι αντιπολίτευση, χρειάζεσαι δυναμική κοινοβουλευτική παρουσία και δράση. Ο ίδιος έχει δείξει ότι μπορεί να προσφέρει ως «στρατιώτης». Θετική βραδιά και με απήχηση σε όσους τοποθετούν ψηλά τα εθνικά θέματα ως κριτήριο επιλογής.
Ως επίλογο μπορούμε να σημειώσουμε ότι αυτό το τρίωρο ήταν εξαιρετικό για την εξωστρέφεια του κόμματος. Δεν θα πρέπει όμως να μείνουν… προσκολλημένοι εκεί. Οι απογοητευμένοι του κέντρου και η απελπισία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ με τα όσα γίνονται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προσφέρουν στο ΠΑΣΟΚ έναν σημαντικό αριθμό πιθανών ψηφοφόρων.
Η κοινωνία θέλει προτάσεις και λύσεις και σίγουρα δεν θέλει ένα κόμμα που να συμβιβάζεται με την μετριότητα. Το «ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια» βαραίνει τη κατάσταση, αφού εδώ και 15 χρόνια παραμένει μακριά από την εξουσία. Όλα τα φώτα, από κοινωνικές ομάδες ως και τα media, πέφτουν πάνω στο ΠΑΣΟΚ, αφού το δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αποσύνθεση. Η δυναμική της κυβέρνησης ροκανίζεται καθημερινά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην… εντατική.
